لوله بتنی پایپ جکینگ

این روش بسایر اقتصادی و مناسب برای رد شدن لوله ها از زیر راه های اصلی، راه آهن و تاسیسات شهری می باشد. این روش به دلیل کم بودن حجم خاکبرداری در مقایسه با دیگر روش ها بسیار اقتصادی است و این روش به دلیل ترافیک و تراکم ساختمانها در شهرها به عنوان یک راه حل اقتصادی مناسب به جای روش های سنتی دیگر شده است.

یکی از فاکتورهای مهم که در این رابطه بایستی مورد توجه قرار گیرد، جنس و خصوصیات مصالح استفاده شده در محل اتصالات می‌باشد. ضخامت مصالح اتصال یک پارامتر بسیار مهم در توزیع تنش ها و حداکثر نیروهای مجاز جک است. مصالح با سختی کم در محل‌های اتصال لوله‌ها بر روی مصالحی از جنس مشتقات چوب و با در نظر گرفتن اثرات انحراف از زاویه مسیر لوله نتایج زیر حاصل گردیده است.

الف) مطالح فشرده (Packing Material) با ضخامت بیشتر تأثیر بهتری بر توزیع تنشهای متمرکز داشته و مفیدترند. به طور مشخص مصالح (Fibreboard) به ضخامت 18 میلیمتر بهترین گزینه برای انتخاب مصالح فشرده محل اتصال دو لوله می‌باشد.

ب) از ایجاد زاویه انحراف افقی بیش از 2/0 درجه مسیر خط لوله جلوگیری می‌گردد.

ج) هرگاه مصالح فشرده محل اتصال مرطوب باشد توزیع تنش در محل اتصال 3 برابر یکنواخت‌تر خواهد بود.

هنگام ساخت لوله‌های بتنی، بایستی مصالح فشرده‌تر در محل اتصال لوله (انتهای لوله‌ها) به صورت استاندارد نصب شده و سپس لوله با دقت کافی به محل نصب حمل گردد. نیروی مورد نیاز برای غلبه بر اصطکاک بین جداره لوله و خاک اطراف توسط جک‌های هیدرولیک تأمین می‌شود. جهت محاسبه نیروی مورد نیاز باید نیروی اصطکاک وارده بر هر قطعه لوله را همراه با اثرات تمرکز تنش ناشی از تغییر زاویه انحراف قطعات لوله‌ها و در نظر گرفتن اثر وجود مصالح انعطاف‌پذیر در محل اتصال دو لوله محاسبه نمود.