لوله پلیکا آبرسانی

امروزه پروژه های زیر ساخت تاثیر بسیاری در رفاه و آرامش انسان ها دارند.این پروژه ها بسیار پر هزینه بوده و از این رو کاهش هزینه و همچنین افزایش طول عمر سرویس دهی در آن ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای خط لوله هزینه اولیه شامل هزینه لوله به اضافه هزیه نصب آن است.

در روش های قدیمی برای جایگذاری لوله در زمین ، گودال پهنی حفر میشد تا کارگران نیز بتوانند به راحتی عملیات لوله گذاری و اتصال را که نیاز به دقت و مراقبت زیادی دارند را انجام می دهند.در این روش ها مکان اتصال باید کاملا تمیز باشد و نیاز به پرسنل کاملا کار آزموده و با دقت است که بتوانند فرایند را به طور کامل و دقیق انجام دهند. پس از آن گودال باید با بستری از شن پر شود. نقش بستر شنی یکی این است که از تخریب لوله که ممکن است در تماس با صخره و سنگ های تیز به وجود آید و همچنین از خوردگی لوله در لوله های فلزی جلو گیری کند و دیگر اینکه بتواند نیروهای فشاری و خمشی را که در معرض آنها قرار دارند به اطراف پخش کند.

پس از جایگذاری لوله و پر کردن گودال، سطح زمین باید به حالت اولیه باز گردانده شود.

با گذشت زمان این روش ها پیشرفت زیادی کرده اند. استفاده از لوله ها ی پلاستیکی که سبک تر بودند، مزیت ویژه ای در جایگذاری خطوط لوله ایجاد کرد زیرا با وجود آن ها دیگر به تجهیزات بالا و پایین برنده نیازی نیست و همچنین تعداد پرسنل نصب نیز کاهش یافت.

برای بهینه سازی عملکرد لوله ها در طراحی ساختار آنها نیز تغییراتی انجام شده است. امروزه برای بهبود خواص برخی از لوله های پلاستیکی آنها را به صورت دو یا چند جداره تولید می کنند.

روش های جدید

با بهینه سازی و ترکیب شیوه های نصب در گذشته، ابتدا دو روش جدید طراحی شده اند.

روش اول به نام خیش زنی است که با استفاده از ابزاری شبیه خیش متصل به دستگیره ای چرخان انجام می شود. در حالیکه خیش توسط دستگیره در داخل زمین رانده می شود، گودال باریکی را ایجاد می کند. ابزار سومی که در پشت خیش است، لوله را باخود می کشد و به این ترتیب لوله داخل گودال جای می گیرد.خاک موجود در پشت خیش لوله را پوشانده و گودال را میبندد. در واقع بستن گودال با استفاده از نیروی وزن خاک به خودی خود انجام می شود. برای سرعت بخشیدن به آن می تواند 5 کیلومتر لوله را در روز جایگذاری کند. همچنین در این روش نسبت به روش های قدیمی، از تعداد کارگران کمتری استفاده می شود. اما روش خیش زنی محدودیت هایی نیز دارد. از جمله اینکه در هر نوع خاکی قابل اجرا نیست. همچنین اجرای روش فوق برای لوله های سایز بزرگ امکان پذیر نیست. در این روش بستر سازی نیزانجام نمی شود.

روش دوم به نام milling با استفاده از وسیله های برنده است که به طور پیوسته گودال باریکی را حفر می کند، لوله در پشت آن به سمت گودال رانده شده و سپس گودال توسط ماشین مجددا پر می شود. روش milling در خاک های سخت تر که در روش اول قابل اجرا نباشند نیز استفاده می شود. البته سرعت آن از روش خیش زنی کمتر است.

این دو روش دارای مزیت هایی فراوانی هستند و سبب کاهش هزینه می شوند. به ویژه در موارد خاص که کندن گودال بسیار سخت و یا ناممکن است، از این روش استفاده می شود. روش های بدون حفر گودال روش های نصب جدیدی هستند که در آنها گودال باز حفر نمی شود و به آنها روش های بدون حفر گودال می گویند. با گذشت زمان روش های جدیدتری نیز به دست آمده است که در ادامه به چند مورد از آنها اشاره می شود.

حفر مستقیم افقی

در این روش از یک سر حفرکننده که معمولا مجهز به واترجت است، استفاده می شود. آب سبب نرم شدن خاک شده و وسیله را به جلو میراند. سر این وسیله قابلیت هدایت شدن در جهت های مختلف را دارد. به عنوان مثال می تواند هنگام رسیدن به رودخانه به سمت زیر بستر رودخانه رفته گودال را در زیر بستر حفر کرده و سپس به جهت بالاتر هدایت شود.

روش javking روش جایگزینی لوله جدید در خطوط لوله قدیمی است که در آن لوله جدید به داخل لوله قدیمی رانده می شود. این روش برای مواردی است که می توان لوله با قطر کمتر از لوله را جایگزین کرد. برای ثابت کردن مکان لوله جدید فضای خالی بین آن و لوله قدیم را پر می کنند.

در روشی دیگر به نام close-fit-reling قطر خارجی لوله جدید تقریبا برابر با قطر داخلی لوله قدیم است. روش bursting در مواردی به کار میرود که کاهش قطر در لوله جدید امکان پذیر نیست و یا لوله قدیمی شکننده است. در این روش وسیله ای با قطر بزرگتر از لوله قدیمی به داخل این لوله کشیده شده و سبب شکستن آن می شود و به دنبال آن لوله جدید جایگزین می شود.

لوله های پلاستیکی دارای مزیت هایی از قبیل سبکی،انعطاف پذیری،تنوع و… هستند و ترکیب این ویژگی ها با خلاقیت بشر، منجر به ایجاد روش های نصب پیشرفته دردنیای امروز و آینده خواهد بود.